Waarom dit boek ?

Dit boek heb ik geschreven met verschillende redenen:
Als eerste om mezelf weer lucht te geven. Het werkt soms heel goed om de dingen die je bezighoudt op papier te zetten.
Het is dan net of je er met wat meer afstand naar kijkt en alles goed op een rijtje zet.
Soms heb je het gevoel dat je iets moet doen met wat je hebt meegemaakt. Wat ik tijdens en na mijn zwangerschap van de tweeling heb ervaren is zoiets. 
Het gevoel om er iets mee te doen was en is nog steeds heel sterk.
Daarom heb ik proberen te verwoorden wat mij in die tijd heeft bezig gehouden.
Daarnaast vind ik het belangrijk dat ik voor een ander die in eenzelfde soort situatie zit een steun in de rug kan betekenen. Ik zou zo graag willen dat vrouwen en hun partners die een moeilijke zwangerschap, een vroeggeboorte met complicaties, een ingreep tijdens de zwangerschap of een postnatale depressie moeten doorstaan, een beetje hulp krijgen bij de verwerking hiervan. Heel veel vrouwen krijgen geen erkenning voor hun problemen, die meestal na een tijdje pas boven komen. Als de baby(‘s) thuis zijn wordt er door de omgeving vaak gedacht dat alles wel weer goed is, terwijl de verwerking voor de ouders (en met name de moeder) dan pas begint. Het is zo jammer als er geen goede band met het kind wordt opgebouwd, omdat de ouders bang zijn om het kindje alsnog te verliezen. Terwijl het heel normaal is dat je deze gevoelens hebt. Dit wil ik naar buiten brengen, want eigenlijk is het nog steeds een taboe als een zwangerschap en/of bevalling niet loopt volgens het boekje.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel gezocht naar informatie over K-antagonisme. Er was heel weinig tot niets over te vinden. Met dit boek hoop ik dat daar verandering in komt.

Graag wil ik laten zien dat een slechte periode niet definitief hoeft te zijn. Vaak houd je wat moois over in de vorm van meer zelfkennis en een sterker gevoel.
Als laatste zou ik aan iedereen willen duidelijk maken dat een zwangerschap en kinderen krijgen niet altijd een vanzelfsprekendheid is.
Veel mensen zullen het wel weten, maar er zijn altijd mensen die een zwangerschap als een gezonde bezigheid zien.
“Het is toch geen ziekte!” wordt er dan gezegd. Nee, het is geen ziekte en het behoort een leuke aangelegenheid te zijn, maar soms wordt het wel een ziekte, op wat voor manier dan ook. De zogenaamde “roze wolk” is dan heel erg ver te zoeken. Er zijn alleen nog maar donkere wolken.
Toch heb ik zelf ervaren dat door de donkere wolken heen nog wel de zon schijnt.
De tranen drogen dan op en worden een hele mooie, kleurige regenboog.
Aan het eind van deze regenboog staat mijn pot met goud: MIJN KINDEREN!